Anne van Schijndel 2e Ervaringen

Ik ben geen hardloper.

Ik houd van bankzitten, staren naar een scherm en slecht eten. ‘Niemand is een binnenmens’, adverteerde Bever in 2016. Ik moest altijd gniffelen als ik dat las. Het reclamebureau en ik hadden duidelijk nog geen kennisgemaakt. Binnen is mijn plek. Buiten een noodzakelijk kwaad.

Toch was ik de laatste tijd veel buiten. Dat was even wennen. De flessen zonnebrandcrème vlogen er doorheen. En er veranderde meer. Waar ik in 2016 met moeite twee trainingen per week volbracht, zit ik inmiddels op de vijf. 75 kilometer per week zet ik mijn ene been voor het andere om uiteindelijk uit te komen op het punt waar ik vertrok. Toen het te warm was om te lopen, werd ik lid van een sportschool. Nu loop ik bij hitte mijn figuurlijke rondjes op een loopband.

Er kwamen extra hardloopschoenen. En nieuwe kleren. Want als je 25 kilometer loopt, blijken shirts die je al jaren naar volle tevredenheid gebruikt ineens flinke schuurplekken te veroorzaken. Er kwamen zonnekleppen. Gelletjes. Sport- en hersteldranken. En in de douche hangt een Camelbak te drogen. Want het is toch best wel fijn om veel drinken mee te kunnen nemen.

Als ik opsta, ben ik stijf. Als ik loop, ben ik stijf. Mijn pezen zijn aan het eind van hun Latijn. Een druk programma na een lange duurloop is verleden tijd. Herstel is nu belangrijker. Ik ga op tijd naar bed en sta op tijd op. Hoewel ik ben afgevallen zitten mijn broeken strak. Mijn benen zijn een bonk spieren. De afgelopen maand deed ik meer squats en push-ups dan in de rest van mijn leven in totaal.

Ik zag een sportarts voor een inspannings-ecg, een podotherapeut voor nieuwe zolen en een masseur. Een diëtiste hielp me om mijn eetpatroon te normaliseren. In mijn mandje in de supermarkt vind je fruit en groenten, volkorenbrood en magere kwark. Die kwark eet ik na de training. En ook wel als tussendoortje of ontbijt. En ik houd helemaal niet van magere kwark.

Veel van mijn gesprekken gaan over hardlopen. Onbekende collega’s spreken me aan over mijn doel en vertellen over hun ervaringen. Mijn Facebooktijdlijn staat vol met foto’s en TomTom-samenvattingen van trainingen en op het filmpje van mijn lange duurloop verheug ik me al tijdens de training zelf. Op de enige doordeweekse avond deze week dat ik niet hoef te lopen, zit ik een stukje te schrijven over lopen.

En ik vind het allemaal geweldig.

Met nog 39 dagen te gaan tot mijn eerste marathon kan ik eigenlijk maar een ding concluderen.

Ik ben een hardloper.