Robin de Krijger 2e Ervaringen

Voordat we met zijn allen het trainingsschema van Egon zouden gaan doorlopen, was het al duidelijk dat het middenstuk misschien wel het lastigste stuk zou worden van de voorbereiding op de hele marathon: de lange afstanden van met name de zondagtraining lopen op naar 30km, de zomerse temperaturen die hun tol zouden eisen (al konden we toen nog niet voorzien dat het zó erg zou zijn), en vooral de vakantie-periode die als een zwaard van Damocles boven iedere loper hangt om alle goede bedoelingen en voornemens in de pan te hakken!

Ik wou jullie met name jullie wat meer vertellen over de vakantie-periode.

We zijn bewust wat korter op vakantie gegaan en hebben het ook dichter bij huis gezocht: een rondreis van twee weken door het noorden van Sardinië. Lekker eten (veel pasta natuurlijk), een vrij behoorlijke infra­struc­tuur, en door de Middenlandse Zee gematigde temperaturen zouden de ingredienten moeten vormen voor een niet al te zeer verstoord vervolg van het trainingsschema.

In Sardinië zouden we vier locaties bezoeken en van te voren had ik al bij elke locatie een route uitgezet van 15 kilometer en bij twee locaties een route van 25 kilometer (voor de duurtrainingen in de weekenden). Dat had ik gedaan door thuis op mijn laptop Google Maps en afstandmeten.nl naast elkaar te zetten en met Google Maps de omgeving te bekijken en met afstandmeten.nl de lengte van de route in de gaten te houden. In twee avondjes prutsen had ik zes leuke routes langs de zee of door het binnenland uitgezet en in mijn horloge gezet. Niets zou nog fout kunnen gaan.

Op vakantie!

De eerste route: ’s ochtens vroeg vol goede moed vertrokken en de route nauwkeurig in de gaten gehouden op mijn horloge. Helaas staat er na een paar kilometer een afzetting met groot hek midden op de weg waardoor ik de voorbereidde route lijk te kunnen vergeten. Na wat zoeken ben ik maar langs de afzetting gelopen en op de afgezette weg gesprongen, hopende dat ik niet terug zou moeten klimmen. De bovenste helft van de foto was het plan, de onderste helft van de foto de realiteit...

Inmiddels op vakantie erachter gekomen dat restaurants pas om 21.00u open gaan en dat je pas rond 22.00u je eten geserveerd krijgt en dat je toch om 7.00u ’s ochtens moet vertrekken omdat het anders te warm wordt. Geen fijne combinatie. En inmiddels heb ik ook last van diarree (ik kan het niet mooier maken dan het is).

De tweede route: door het binnenland van Sardinië, met een landschap dat zich laat vergelijken met een droog polderlandschap met boerderijen. Na een paar kilometer zie ik 200 meter verder twee gigantische zwarte herdershonden midden op de weg staan met een blik van “jij komt ons niet voorbij vandaag” wat ze toelichten met een enigszins dreigend blaffen. Als ik dan maar van mijn route afwijk en op gevoel verder loop kom ik op een gegeven moment een klein huisje tegen waarin twee bewakers mij opwachten met dezelfde boodschap als de herdershonden. Zij blaffen niet, maar maken hun boodschap duidelijk met hun volautomatische geweren op hun heup. Echt waar. Ik ga maar geen discussie met ze aan. Blijkbaar een privé terrein.

De darmproblemen houden gewoon aan, de 25 kilometer routes verdwijnen dan ook uit het schema.

De derde route: geen problemen! Ha! Zo kan het dus ook.Lekker langs de zee gelopen over een uitgestrekte boulevard.

Immodeum verlossen me na een week van mijn klachten.

De vierde route: argh, had ik de hoogte meters maar in de gaten houden! De kust van Noord Sardinië bij Palau blijkt bijzonder mooi te zijn, maar ook heuvelachtig. Direct na het starten doemt er een heuvel voor me op, met aan de top een klooster. Het is een schitterende weg, met voorbij het klooster een adembenemend uitzicht over een mooie baai met zeilschepen in Azuurblauw zeewater, maar de volgende heuvel ligt alweer te wachten. De route is loodzwaar met de laatste twee kilometer helaas op een drukke provinciale weg met veel en snel verkeer.

Terug bij LOGO merk ik dat ik een kleine achterstand heb opgelopen in het schema en kosten de trainingen wat meer moeite dan normaal. Gelukkig hebben we nog een week of zeven...